'Een jaar vol uitdagingen en nieuwe kansen' - een Q&A met Etiënne Vaessen
Foto: Pro Shots / Niels Boersema
Foto: Pro Shots / Niels Boersema
2024 was voor Stanno ambassadeur Etiënne Vaessen een turbulent jaar waarin erg veel is gebeurd. In deze Q&A bespreken we alle hoogte- en helaas ook dieptepunten met hem.
De overstap van RKC Waalwijk naar FC Groningen
Je hebt dit seizoen (2024-2025) de overstap gemaakt van RKC Waalwijk naar FC Groningen. Kun je ons meenemen in deze beslissing? Wat gaf de doorslag?
“Ik heb een geweldig mooie tijd bij RKC Waalwijk gehad, met de handhaving als goede afsluiter. Maar toen FC Groningen interesse toonde, wist ik al snel dat ik deze stap wilde maken. Het is een grotere club dan RKC, met meer mogelijkheden om door te groeien. Natuurlijk moest ik de concurrentiestrijd aangaan, maar ik wist dat als ik mijn normale niveau haalde, ik eerste keeper zou worden. Ons eerste doel is nu handhaving, maar als we dat halen, weet ik zeker dat Groningen de ambitie heeft om door te groeien naar het linkerrijtje. Die ambitie is ook een grote reden voor mij geweest om deze stap te zetten.”
Hoe heb je de overgang ervaren, zowel op sportief- als persoonlijk vlak?
“De overgang was best wennen. De eerste vier maanden kon ik geen huis vinden en zat ik in een hotel. Dat was niet ideaal, zeker omdat mijn familie in Brabant woont en ik veel op en neer moest reizen. Nu heb ik gelukkig een fijne plek gevonden, al mis ik soms mijn vrienden. Gelukkig is Mats (Seuntjens) in de winter ook naar Groningen gekomen, dat maakt het extra leuk.
Sportief heb ik natuurlijk een zwaar jaar achter de rug, maar daar ben ik uiteindelijk goed van teruggekomen. Deze vorm heb ik bij FC Groningen gelukkig door kunnen zetten.”
FC Groningen heeft een rijke geschiedenis en een fanatieke achterban. Hoe voelt het om deel uit te maken van deze club?
“De supporters hier zijn fanatiek, maar ik ervaar dat als positief. Ze brengen extra sfeer en steunen de club door dik en dun. Dit wist ik ook van tevoren en is ook wel één van de redenen geweest om de overstap te maken. Je merkt wel dat het een grote club is; als je verliest, kun je beter even niet de stad in gaan, haha!”
Foto: Zoë Petrillo
Spelen als Suriname-international
Je hebt dit jaar de keuze gemaakt om uit te komen voor het Surinaams nationaal elftal en hebt daar inmiddels ook al je eerste wedstrijden gespeeld.
Kan je ons vertellen hoe deze keuze tot stand is gekomen?
“Het spelen voor Suriname kwam eigenlijk door mijn trainer en fysiek coach bij RKC, Ivan Redan en Henk Fraser. Zij wisten dat ik Surinaamse roots had en vroegen of ik het zou overwegen. Dat leek me meteen een mooie kans. De spelers die al voor Suriname uitkwamen, waren ook geen koekenbakkers. Denk aan Sheraldo Becker en Gyrano Kerk. Ik heb nog wel even stilgestaan bij het feit dat ik misschien ooit nog kans maak om derde keeper te worden bij het Nederlands Elftal, maar vroeg me af wat voor een waarde ik daar aan hechtte. De keuze voor speeltijd was daarom snel gemaakt en daarnaast leek het me leuk om nieuwe landen te ontdekken.”
Vertel ons eens over jouw dubbele nationaliteit en welke kant van jouw familie Surinaams is om uit te mogen komen voor het nationale elftal?
“Mijn opa van vaderskant is in Suriname geboren, en dat maakte mij speelgerechtigd. Omdat ik de achternaam van mijn moeder draag, wist eigenlijk niemand van mijn Surinaamse afkomst. In landen als Suriname heb je veel te maken met diasporaspelers, waarbij je een nationaliteit van minimaal 25% moet hebben om voor het land uit te mogen komen. Ten minste jouw opa of oma moet dan in het land geboren zijn, en dat was bij mij het geval.”
Bij Suriname begon je met keepen met de achternaam ‘Burnet’, kun je uitleggen hoe dit zit?
“Dat is de achternaam van mijn opa en ook van mijn vader. In het begin zou ik met deze achternaam gaan spelen, want ik heb nu ook een Surinaams paspoort. Achteraf bleek dat ze ‘Vaessen’ als achternaam in mijn paspoort hadden gezet, dus dan moet je ook met die achternaam spelen. Ik had het wel leuk gevonden als ik in Suriname met ‘Burnet’ zou spelen, vooral voor mijn opa.”
Hoe werd je ontvangen door je teamgenoten en de supporters in Suriname?
“Ja goed! Ik ben wel iemand die zich snel kan aanpassen aan een groep, ik ga niet afwachtend in een hoekje staan. Ik houd ook wel van een dolletje, en zo zijn die jongens gelukkig ook. Ik kende daarnaast al een aantal spelers, zoals Warner Haan, Jeredy Hilterman en toen kwam Dylan Vente er ook nog bij. Die zat in dezelfde situatie als ik, dus dat maakte het ook wel makkelijker. Wij werden beiden dus erg goed opgevangen door de staf en spelersgroep.
De ontvangst van de supporters was geweldig. Ze noemen me ‘Etta Burnetta’ en ik voel me echt gewaardeerd. Ze zijn blij dat ik dit doe voor het land, en ondanks dat ik niet echt een binding had met het land geven de supporters aan ‘Hij heeft toch Surinaams bloed, en anders zou hij niet spelen voor ‘Natio’’. Dat zijn mooie dingen om te horen als speler.”
Merk je een groot verschil tussen voetballen in de Eredivisie en voor een nationaal Elftal als Suriname?
“Het niveau bij Suriname is wat fysieker en directer dan in de Eredivisie, zeker tegen de kleinere landen. Die klappen er gewoon op, omdat ze niet de beste voetballers ter wereld hebben. Daarnaast speel je in sommige landen niet op de beste velden, dus dan is de voetballende oplossing zoeken soms moeilijk. Bij FC Groningen in de Eredivisie is het wat meer voetballend, wat tactischer vooral. Daarentegen hebben we met Suriname ook tegen Canada gespeeld, die waren wel echt goed dus dan moet je wel mee voetballen. Dat soort wedstrijden zijn echt gave ervaringen om mee te maken.”
Kun je inmiddels ook al een beetje Surinaams spreken?
“Nee, dat nog niet echt. Ik heb wel een aantal boeken gekregen om het te leren, maar ben daar nog niet echt aan toegekomen. Het Volkslied ben ik wel een beetje aan het leren, die wil ik wel echt graag onder de knie krijgen maar dat is nog best lastig. Gelukkig kan iedereen wel gewoon Nederlands, ze praten onderling Nederlands, de besprekingen zijn ook gewoon in het Nederlands. Het is zeker wel leuk om wat woordjes te leren, dus ik denk dat ik binnenkort de boeken mee ga nemen in het vliegtuig.”
De botsing met Brian Brobbey en het dragen van een helm
Eind 2023 botste je met Brian Brobbey in de wedstrijd tegen Ajax. Dit was uiteraard een ingrijpende gebeurtenis. Kun je ons meenemen naar dat moment en hoe jij dit hebt ervaren?
“Van de botsing zelf weet ik niet veel meer, ook niet wat eraan voorafging. Je weet niet waar je bent op dat moment. Ik werd wakker in de ambulance en wist niet meer wat er gebeurd was of tegen wie we speelden. Het leek alsof ik uit een diepe slaap kwam. Uiteindelijk een aantal dagen in het ziekenhuis gelegen waar ik ook 3, 4 dagen geen telefoon mocht gebruiken vanwege een zware hersenschudding. Je krijgt in die periode natuurlijk veel berichtjes, dus ik heb iemand anders mijn Instagram laten beheren. Dat was wel erg lastig.”
Heeft deze gebeurtenis jouw spel beïnvloed?
“Nee, niet echt. Als ik terughoudender ga keepen, word ik een mindere keeper. Maar ik moest zeker wel vertrouwen terugwinnen. Daarom droeg ik die helm de rest van het seizoen, alleen het vertrouwen werd steeds beter en toen heb ik hem in de voorbereiding een paar wedstrijden afgedaan. Soms heb ik nog wel dat ik denk: “Moet ik voor deze bal komen?”. Je denkt over sommige dingen wel beter na, maar dat is logisch als je zoiets hebt meegemaakt denk ik.”
Wat heb je gedaan om fysiek en mentaal te herstellen van deze situatie?
“Mentaal was het zwaar. Tijdens trainingen voelde ik in het begin angst en dat beïnvloedde mijn spel. Daarnaast had ik af en toe dromen of flashbacks naar dat moment. Daarom heb ik met een mental coach gewerkt en een MDR-sessie gedaan, dat hielp enorm. Je moet dan terugdenken aan dat moment terwijl je wordt afgeleid door van die lichtjes. Na die sessie had ik nergens meer last van, echt bizar.”
Foto: Pro Shots / Marcel van Dorst
Hoe heb je de steun ervaren die je ontving vanuit de voetbalwereld?
“Ja, dat was echt heel mooi. RKC had een mooi statement gemaakt met shirtjes, en Ajax ook trouwens. Daarnaast heb ik van meerdere BVO’s shirts gekregen met ‘sterkte’ erop, dus dat wel echt gaaf dat iedereen zo mee leefde. Mensen waren ook geschrokken natuurlijk, wat ik ook snap als je de beelden terugziet.”
Na de botsing heb je contact gehouden met Brian Brobbey. Hebben jullie nog steeds contact?
“Brobbey hield in de maanden na de botsing contact met me en vroeg regelmatig hoe het ging. Dat waardeerde ik enorm. Toen we later weer tegen elkaar speelden, heb ik gezegd: "Het is goed zo, jongen. Je hoeft je niet langer schuldig te voelen”. Nu hebben we af en toe nog contact, maar we appen niet of zo.”
Etiënne en zijn Stanno keepershandschoenen
Met welke Stanno keepershandschoenen speel je momenteel en wat maakt deze handschoenen zo fijn?
“Ik keep momenteel met de Volare Ultra III-handschoenen. De grip is goed, de pasvorm is super en ze gaan ook nog eens lang mee. Vorig jaar keepte ik met de Volare Ultra II-handschoenen en die waren ook erg fijn. Soms vind ik het wel jammer dat er een opvolger komt als er een model is waar je super tevreden mee bent. Gelukkig stellen de nieuwe Volare Ultra's niet teleur!”
Hoe belangrijk is de keuze van keepershandschoenen voor jouw spel als keeper? En op welke specificaties let je dan het meest?
“Ja erg belangrijk. De grip van de handschoenen moet natuurlijk goed zijn, maar bij Stanno keepershandschoenen weet ik dat dat wel goed zit. Daarnaast moet de pasvorm perfect zijn. Meestal moet ik keepershandschoenen wel 2-3 keer dragen op een training voordat je ze ook in de wedstrijd draagt. Het is dan wel prettig als ze vanaf moment één fijn zitten, dat je prestaties er ook niet onder lijden. Daarnaast ben ik wel iemand die ook kijkt naar het uiterlijk van een handschoen.”
Persoonlijke doelen en kijkersvragen
Wat zijn je persoonlijke doelen voor de rest van dit seizoen?
“Nou, vorig seizoen had ik 6 clean sheets dus ik hoop dit seizoen eigenlijk de 10 clean sheets aan te tikken. Daarnaast natuurlijk handhaving met FC Groningen, dat is ons teamdoel. Verder wil ik blijven ontwikkelen als keeper, blijven spelen en betere prestaties neerzetten met het team.”
Waar zie je jezelf over vijf jaar?
“Oeh dan ben ik 34 hè? Lastige, weet ik echt niet. Misschien speel ik dan in het buitenland, misschien bij een topclub, of misschien ben ik nog steeds hier. Groningen is een mooie club en ik heb ambities, maar ik zie wel wat de toekomst brengt.”
Heb je een wedstrijdroutine? Vaste gewoontes of iets speciaals vóór of ná de wedstrijd?
“Nee, niet echt. Als ik het veld oploop, geef ik wel een kus op mijn keepershandschoen waar de naam van mijn zoontje op gedrukt staat. Dat is een beetje een routine die ik heb, maar ik heb niet echt een vaste voorbereiding nee. Meestal ga ik wat lopen ’s middags of tv kijken, gewoon ontspannen. Daarnaast speel ik wel het liefst in het roze. Hiervoor is geen speciale reden, ik vind het er gewoon mooi uitzien. Misschien schrikt het tegenstanders af, maar dat is niet mijn insteek.”
Wat is het mooiste stadion waar je in je carrière hebt gespeeld?
“Tegen Canada spelen was wel heel bijzonder, wat het stadion ook direct een hele unieke sfeer geeft. Maar persoonlijk vind ik de Kuip (Feyenoord) nog altijd het mooiste stadion. We gaan deze zomer ook nog de Gold Cup in Amerika spelen met Suriname, dus dan kom je ook nog in hele mooie stadions.”
Geschreven door: Nick Schemkes
Over Nick Schemkes
Nick werkt als Online Marketeer voor Stanno, waar hij zijn passie voor sporten combineert met zijn marketingkennis en -ervaring. Door zijn afgeronde bachelor Sportmarketing, een voetbalverleden en een passie voor padellen, weet hij als geen ander hoe een sporter het beste in zichzelf naar boven kan halen. Door zijn brede sportinteresse en -kennis schrijft hij ook graag over andere sporten. Met deze artikelen probeert hij andere sporters te helpen, motiveren en inspireren.
Benieuwd welke artikelen Nick nog meer heeft geschreven? Bekijk dan hier zijn auteurspagina.
Over Nick Schemkes
Nick werkt als Online Marketeer voor Stanno, waar hij zijn passie voor sporten combineert met zijn marketingkennis en -ervaring. Door zijn afgeronde bachelor Sportmarketing, een voetbalverleden en een passie voor padellen, weet hij als geen ander hoe een sporter het beste in zichzelf naar boven kan halen. Door zijn brede sportinteresse en -kennis schrijft hij ook graag over andere sporten. Met deze artikelen probeert hij andere sporters te helpen, motiveren en inspireren.
Benieuwd welke artikelen Nick nog meer heeft geschreven? Bekijk dan hier zijn auteurspagina.
Benieuwd geworden naar verhalen van andere Stanno Ambassadeurs? Bekijk ze dan hier!